Alkoholizm to jeden z najpoważniejszych problemów społecznych i nie dotyczy jedynie osoby uzależnionej od alkoholu, ale i jej rodziny oraz bezpośredniego otoczenia. Choroba alkoholowa przekłada się na stosunki rodzinne, niekiedy trwale je niszcząc. Taki scenariusz może mieć przebieg w różnych sytuacjach. Osoba chora nie dba o relacje między swoimi bliskimi, a jej emocje mogą zostać spłycone, a dzieje się to w ostatnich etapach alkoholizmu. Na początku ważna jest rola rodziny, która może pomóc w leczeniu, zauważając pierwsze niepokojące sygnały i podejmując zdecydowane działania. Leczenie alkoholizmu może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy wynika z to z chęci osoby chorej. Alkoholik musi zostać uświadomiony o swojej chorobie, którą dość często może wypierać z własnej wygody albo strachu. Rodzina wtedy otacza nie tylko opieką taką osobę, ale i czuwa nad nią, podejmując różnego rodzaju działania. Od ograniczenia przyjmowania alkoholu przez chorego członka rodziny i kontroli jego picia, poprzez podjęcie terapii oraz leczenia.

Uzależnienie od alkoholu przesłania osobie chorej wizję. Na pierwszym miejscu w umyśle alkoholika jest właśnie napój alkoholowy. Im dalej, tym gorzej. Osoby chorej nie obchodzi środek zdobycia alkoholu, ani tego co dokładnie pije, ponieważ odgórny nakaz picia pochodzi z głębi umysłu człowieka, nad czym ten nie potrafi już samodzielnie panować. W tej sytuacji najważniejszą rolę spełnia rodzina, która nie pozostawia chorego samemu sobie. Wsparcie i pomoc są istotne, ponieważ alkoholik widzi, że nie jest w problemie sam. Daje mu to zaplecze emocjonalne, które jest mu w tej chwili najpotrzebniejsze. Dotarcie do osoby uzależnionej od alkoholu nie jest oczywiście proste. Wymaga to samozaparcia się, prawdziwych chęci, a niekiedy nawet szantażu jak w przypadku odejścia żony z dziećmi od pijącego męża. Czasami taki przysłowiowy kubeł zimnej wody pozwala otrzeźwić umysł i sprawić, że osoba cierpiąca na chorobę alkoholową zapragnie się leczyć i odbudować relacje rodzinne.