Wszystko zaczyna się bardzo niewinnie. Człowiek wraca po ciężkim dniu pracy i sięga po butelkę z piwem, kieliszek wina. Z czasem butelka zamienia się w kilka, a kieliszek staje się coraz głębszy. Gdzie zaciera się granica między odstresowywaniem się odrobiną trunku a uzależnieniem? Nie istnieje na to jednoznaczna odpowiedź, choć w literaturze przedmiotu można wytyczyć 4 główne stadia uzależnienia od alkoholu. Czym się różnią? Poniżej znajduje się odpowiedź na to pytanie.

Faza prealkoholowa

Pierwsze stadium jest ciężkie do zaobserwowania. Nikt z osób, które są w tej fazie nawet nie podejrzewa, że dotyczy go uzależnienie od alkoholu. Co więcej, nikt z otoczenia takiej osoby nie jest w stanie tego wyłapać. Faza ta polega po prostu na poszukiwaniu okazji do częstego picia. Rzadko kiedy osoba pije w samotności. Sięga po trunek głównie po to, aby się odstresować, albo dobrze bawić.

Faza ostrzegawcza

Na tym etapie, alkoholik zaczyna sięgać po piwo czy wódkę w samotności. Dodatkowo, nawet niewielka ilość trunku wywołuje u niego luki w pamięci – co jakiś czas nie pamięta on, co robił w razie upojenia. To już wystarczająco dobry moment na leczenie alkoholizmu.

Faza krytyczna

To stan, w którym uzależnienie daje o sobie znać osobom bliskim w otoczeniu. Ci, którzy podejrzewali u bliskiej osoby alkoholizm, są już o nim przekonane. Osoba chora traci panowanie nad piciem, nie zna umiaru i regularnie sięga po alkohol, bo bez niego nie czuje się już sobą. Ten etap uzależnienia od alkoholu potrafi trwać latami. Chory obiecuje poprawę i zerwanie z nałogiem, nadal trzymając się zdania, że wcale nie jest on chory.

Faza trwała (przewlekła)

Główne stadia uzależnienia od alkoholu wieńczy faza chroniczna. To moment, w którym osoba uzależniona pierwsze o czym myśli rano to to, aby się napić. Nie ma innej rady niż rozpoczęcie intensywnej terapii, mającej na celu wyleczenie z alkoholizmu, najlepiej, jeśli ta terapia będzie odbywać się na terenie zakładu zamkniętego, gdzie na pewno nie będzie dostępu do alkoholu.