Życie z rodzicem alkoholikiem nie należy do łatwych. To ciągła huśtawka emocjonalna i walka o to, by wrócił do domu trzeźwy. To też strach przed agresją z jego strony, bo nigdy nie wiadomo, w jakim humorze wróci.

Alkoholizm – do czego może doprowadzić rodzica?

Do tego, że bardziej niż dziecko zacznie kochać wódkę. Będzie w stanie dla niej zrobić wszystko, by tylko móc się totalnie upić i nie pamiętać o niczym, nawet bliskich. Alkoholik wyniesie z domu wszystko, byleby tylko kupić kolejną flaszkę. Dla niego nie będzie żadnej świętości i wyniesie nawet ostatnią koszulę, by tylko ją odpowiednio spieniężyć.

Za otrzymane środki, a jakże – pójdzie zakupić alkohol. Alkoholik to w przenośni mówiąc taka hiena, która żeruje na najbliższych nie tylko finansowo, ale i mentalnie. Jest w stanie podnieść rękę na dziecko, gdy zabraknie mu wódki i dopadnie go delirka. Wtedy będzie tak nabuzowany, że będzie szukał jedynie bezbronnej ofiary. I wybór padnie na biedną żonę i dziecko, na których najłatwiej się emocjonalnie wyładować.

Uzależnienie od alkoholu rodzica przyczyną kłopotów emocjonalnych dziecka

Jest w tym stwierdzeniu sporo prawdy. Dziecko, które jest narażone na przemoc i widzi w domu ciągłe alkoholowe libacje, jest rozchwiane emocjonalnie. Słabiej się uczy, ma znikomy kontakt z rówieśnikami, jest znerwicowane i wycofane.

Gdy napotyka na jakąś przeszkodę edukacyjną, szybciej się irytuje i reaguje agresywnie. Alkoholizm rodzica jest też powodem tego, że dziecko czuje się gorsze od rówieśników, bo jest po prostu biedniejsze i zaniedbane. Wstydzi się przyznać przed znajomymi do rodzica alkoholika.

Syndrom DDA – czy można się z tego wyleczyć?

Jak najbardziej, jednak syndrom dorosłego dziecka alkoholika nie znika ot tak. Trzeba tę całą traumę z dzieciństwa przepracować podczas sesji terapeutycznych z psychologiem. Należy wyrzucić z głowy te wszystkie demony z przeszłości, tak by nie wpłynęły na dalsze życie.

Niestety, ale część dzieci z syndromem DDA nie umie oprzeć się pokusie i popada w alkoholizm, powielając błędy rodziców. Tym, którym udaje się tego scenariusza uniknąć, wychodzenie z impasu emocjonalnego zajmuje lata. Jednak jest to pierwszy krok do założenia prawidłowo funkcjonującej rodziny.