To w jakiej rodzinie dany człowiek się urodzi nie ma wpływu, lecz to jak w niej będzie funkcjonował już tak. Żadna rodzina nie jest idealna ponieważ jeszcze nikt nie wymyślił „przepisu” na idealne wychowanie. Faktem jest, że osoby wychowujące się w rodzinach dysfunkcyjnych mają pewne deficyty z poziomu dzieciństwa lecz nie oznacza to, że nie można tego wykorzystać jako atut, bądź za pomocą terapii „poukładać” sobie przeszłość tak aby móc żyć spokojnie.

DDA, czyli Dorosłe Dzieci Alkoholików są to osoby, które charakteryzują się pewnymi zachowaniami jakie wykształciły sobie w domu rodzinnym, gdzie przynajmniej jedno z opiekunów było uzależnione od alkoholu. Alkoholizm rujnuje nie tylko człowieka uzależnionego lecz działa to na całą rodzinę. Dziecko, aby móc przeżyć wykształca w sobie pewne mechanizmy obronne (inni mówią buduje mury). W zależności od charakteru przyjmuje rolę w rodzinie. Może to być:

– dorosły – odpowiedzialny rodzic
– dziecko zabawka – ulubieniec rodziny
– dziecko niewidzialne – nie sprawia kłopotów
– dziecko buntownicze – przynoszące kłopoty

Jako osoba już dorosła i w pełni samodzielna może w doskonały sposób wykorzystać te role w swoim życiu, bądź jeżeli nie czuje się na siłach skorzystać z pomocy specjalisty. Pierwszym ważnym krokiem jest pogodzenie się przeszłością i podziękowanie jej za wyciągnięte z niej lekcje.

Jako dziecko – dorosły, osoba taka jest odpowiedzialna, skrupulatna i można jej zaufać.

Jako dziecko – zabawka na pewno rozbawi towarzystwo wspaniałymi dowcipami, uśmiech w życiu to podstawa.

Jako dziecko – niewidzialne jest cierpliwe, empatyczne, umiejące pracować samodzielnie.

Jako dziecko – buntownicze doskonale radzi sobie z konfrontacjami, nie boi się wyrażać swojej opinii oraz cechuje się umysłem przywódczym.

Każdego człowieka jeżeli spotka trudna sytuacja, nawet wtedy, kiedy już myśli, że jest ona bez wyjścia, należy sobie obiecać, że nigdy się nie podda oraz zawsze będzie szukał pomocy. W niektórych przypadkach spojrzenie osoby trzeciej spowoduje znalezienie wyjścia.